Van bij haar ontstaan in 1961 werd De Brug onafgebroken geregisseerd door huisregisseur Rik Slegers (In Retie en omstreken bekend als “Rik van Hartenboer”). In 1992 gaf Rik de regiefakkel aan mij door. Ik mocht o.a. voor het eerst de rollen verdelen. En neem het van mij aan, er is niets zo eenvoudig als het verdelen van de rollen. “Op elk toilet, één!” nee, serieus, Rik is op dat moment op zeer respectabele leeftijd gekomen en vond dat het tijd was voor opvolging. Vandaag de dag ben ik nog steeds als huisregisseur verbonden aan De Brug.
Huisregisseur-met-gemengde-gevoelens, noem ik mezelf steeds. Jammer da het acteren plaats heeft moeten maken voor regisseren. Beide gaan echt niet samen, hoewel ik het enkele keren geprobeerd heb. Een dirigent kan nu eenmaal niet vooraan met zijn stokje zwaaien en tegelijkertijd achteraan het orkest de bombardon heet staan blazen.
Vanaf 1998 werd ik stilaan verzocht om bij andere toneelverenigingen als gastregisseur op te treden. O.a. bij de Claravrienden te Turnhout en bij toneelvereniging ’t Podium te Waarloos.
Als lid van het toenmalige Fakrea (toneelfederatie, die eind 2000 in Opendoek vzw is opgegaan) heb ik een aantal cursussen regisseren doorlopen. Met als docenten Alex Van Haecke (Zeemanshuis) en Chris Wellekens.
Ook drie cursussen Regisseren, ingericht door Opendoek vzw, werden met vrucht doorlopen. Ge voelt het al aankomen. Als er ergens een cursus gepland werd, moest Maes erbij zijn.
Eén van de taken die een regisseur mede op zich neemt, is het doorlezen van scripts in de hoop dat er iets degelijks tussen zit. Bij mij is dit niet anders. Als regisseur ben je verplicht de keuze van de te spelen stukken te bepalen. In samenspraak weliswaar. Dit houdt in dat er veel stukken gelezen dienen te worden en veel van die scripts ver weg worden gesmeten. Ik zie je al “ja” knikken. Er zit nu eenmaal veel kaf tussen het koren.